Kamer 13, Intensieve Zorgen.
Ik kan amper bewegen. Deels door alle kabels en slangen en deels door de matras waar ik in wegzak.
Ik hang vast aan een bloeddrukmeter die mij altijd weer verrast in mijn vluchtige slaap. En als de saturatiemeter aan mijn wijsvinger verschuift gaat een soort scheepshoorn af. Ook in de belendende kamers toetert het vaak. Mijn slaap hangt in flarden aaneen.
Om 5u20 komen ze een röntgenfoto en een electrocardiogram nemen.
Ik ben weer klaarwakker. Maar moe, zo moe. Schrijven gaat moeizaam vandaag.
Rond de middag word ik naar een kamer gebracht. Kamer 1418. Klinkt als de Grote Oorlog. Ik heb al wat bijgeslapen nu. Dat voelt weer beter.
Het tweede cadeautje is uitgepakt. Heerlijk troostend.
