11 jaar geleden was jij de verantwoordelijke arts bij de operatie waarbij Martin verlamd raakte. Drie maand geleden was jij dat opnieuw voor de operatie waarna hij stierf.

Een gebeurtenis die mijn hart, hoofd en leven overhoophaalde, alsook dat van Willem onze (plus)zoon, zijn ouders en andere familie, onze vrienden.

Je hebt Martin doorheen de jaren verschillende keren ontmoet en ik geloof graag dat hij ook jou raakte met zijn positieve energie, zijn zachte kracht waarmee hij in het leven stond.

Zijn mildheid en focus op wat versterkt heb je van dichtbij mogen ervaren.
Drie weken nadat Martin verlamd raakte, tekende hij vanuit het revalidatiecentrum een tekening voor je. Omdat hij jou en zichzelf wilde vrij maken van schuld en kwaadheid. Omdat hij geloofde dat het er niet toe deed als je zijn leven had verwoest of net had gered. Eerlijk, helemaal overtuigd dat er geen fout was gebeurd door jou of iemand van je team was hij niet. Hij was er zich van bewust dat hij het antwoord nooit zou weten en het daarom beter kon loslaten. De realiteit was dat hij ermee moest leven. Liever dan te focussen op wat fout of moeilijk was, had Martin de gave om te focussen op wat kracht gaf. Dus met alle mildheid, zachtheid en positiviteit die hij toen in zichzelf kon vinden maakte hij jou die tekening.

Ik weet dat ze lang in je bureau heeft gehangen en ik vraag me af wat Martin toen tekende voor jou.

Ik heb al vaak aan jou gedacht, dokter. Aan hoe het voor jou moet zijn om patiënten niet te kunnen redden, om af en toe fouten te maken -die horen nu eenmaal bij het leven- en te beseffen dat de impact daarvan op anderen zo groot is. Het lijkt me een zware last om te dragen. Ik stel me graag voor dat zo’n tekening die last voor jou verzacht.

En dus zit ik hier voor me met een wit blad.

Om in deze situatie naar je uit te reiken.
om je te laten weten:

ik kies ervoor om te vertrouwen dat je je best gedaan hebt.
Ik kies ervoor om in dit overweldigend verdriet ook jouw verdriet te zien.
Ik kies ervoor om dankbaar te zijn voor die mooie jaren die ik met Martin mocht delen
Ik kies ervoor om aandacht te geven aan wat me kracht geeft en doet groeien.  
Ik kies voor het leven.

 Warme groet,

Ruth

PS Dat wit blad hier voor me, dat blijft nog even wit, want eerlijk, ik heb geen tekentalent. Die tekening zou je vast niet in je bureau willen hangen. Ik deel graag iets anders met je. Op de ochtend van het afscheid van Martin besefte ik plots dat ik zou zingen. Melodie (gebaseerd op een liedje van Jan Cannaerts) en woorden kwamen als vanzelf en dus zong ik, in de tuin van ons paradijs omringd en gedragen door zovelen mijn lied voor mijn lief. Vandaag zing ik het nog eens voor jou. Met alle zachtheid, mildheid en verbindende kracht die ik in me kan vinden.