Het wondje wordt twee keer per dag verzorgd. Zinkoxide -stugge
babybilletjeszalf- er omheen en op de blessure Carel zalf, een namaak preparaat
van wat dertig jaar geleden hip was voor dit soort kwetsuren. Tien dagen lang,
laaaaaaaaaang, heb ik enkel gezeten wanneer het echt niet anders kon. Het
verschil is nauwelijks merkbaar. De wanhoop loert om de hoek. Mijn
onuitputtelijk optimisme wordt zwaar op de proef gesteld en gaat af en toe
onderuit.
Ik heb tien liter pompoensoep gemaakt voor Music For Life,
staand, met de koelkast als werkblad. Apetrots was ik. En dadelsnoepjes
gemaakt, ook staand. Dat doet goed, het leidt me af.
Ik vertrouw er op dat het ineens heel snel zal genezen.
Ja,
zo zal het gaan.
