Mijn kinesiste vraagt al zo lang om iets over ‘staan’ te schrijven. Bij
deze.
Staan vind ik in mijn toestand niet zo een fijne ervaring. Eerder keek ik
televisie als afleiding en dat was wel leuk omdat ik programma’s als ‘Het Eiland’, of ‘In de
Gloria’ nooit gezien had. Ik heb goed gelachen maar die programma’s zijn eindig
en ik vind het na een tijd toch weer vervelend. Het werd zoeken naar een zinnige en aangename bezigheid om me op te concentreren en af te leiden van het onbehaaglijk gevoel tijdens het staan.
Staan in de stastoel is niet aangenaam voor me omdat ik wat ijl in mijn
hoofd word, doordat het bloed hoger gepompt moet worden, hetgeen wel de bedoeling
is. De borstriem staat op spanning en dat is niet prettig, zeker als er ook nog
spasmen opkomen. Ik zou bijna elke dag een uur moeten staan. Dat lukt me
tegenwoordig redelijk goed, dankzij mijn frigo die de perfecte hoogte heeft als
bureaublad voor de laptop. Met dank aan Ruth die op het idee kwam.
Deze blog werd integraal staand geschreven.
Naast het aanjagen van de bloedstroom is het staan ook nodig om osteoporose
te voorkomen. De kalkvorming van de botten wordt immers geactiveerd door druk.
Het is bekend dat astronauten eenmaal terug op aarde eerst moeten trainen op
staan, om te verhinderen dat ze onbewust stappend hun botten breken.
Ook belangrijk is dat het lichaam staand gestrekt wordt, ter compensatie
van de constante bijna foetushouding als rolstoeler, hetgeen de pezen verkort.
Staan is bovendien een passieve manier om spasmen in te perken. De actieve
manier is sporten.
En, last but not least: ‘Ge kunt nooit gaan als ge niet kunt staan!’
Als illustratie dit kort filmpje, gemaakt door Willem.
https://vimeo.com/171908555
paswoord: martin
