Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje
14 november 2019
Hij/zij/het heet Joe. Joe de Flipper, eerder ook Orka genoemd, is ontmaskerd.
Het is fijn als je weet met wie je te maken hebt. Vriend en vijand.
Joe is van slag. Heel erg van slag.
Het begon gisteren, toen ik naar het toilet gerold ben. Een vol uur was ik daar, heerlijk douchen inbegrepen. Toen ik terug op bed lag vertelde Eric, mijn buurman, dat de matras al die tijd tekeer gegaan was als nooit tevoren. Sindsdien is het niet anders. Het toetert aan één stuk door, in afwisselende frequentie en duur. Dol, en vaak zeurend. Alsof het buikkrampen heeft. Niet fijn.
De hele nacht lang ook, en nog steeds.
Het was een erg onrustige nacht voor ons. Ik ga straks aan Ihor vragen of het op stand by mag ‘s nachts.
En daar is Ihor. Hij hoort ons relaas, haakt de pomp van het bed, zet het op de grond en het is stil. Allez, stiller. Ihor de orkatemmer. De trillingen worden blijkbaar verstrekt door het metalen frame van het bed.
De wonde is verschoond. Het ziet er goed uit. Pico is aangesloten en zoemt me toe. Ihor is terverden. Ik ook.
