Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje
Ik had gehoopt dat de overplaatsing naar revalidatie al voor het weekend gebeurd zou zijn, maar momenteel hebben ze daar geen plaats vrij. Nu is het zo dat het verblijf op revalidatie even lang plus één dag hoort te zijn als de ligtijd op de vorige afdeling. Vandaag lig ik hier drie weken. Ik kan me niet voorstellen dat ik pas in de helft ben. Als dat nodig is voor de genezing vind ik het best, maar zoals het nu met de wonde gesteld is lijken drie extra weken echt niet noodzakelijk.
Heidi wil proberen om me alvast administratief over te dragen.
Wat de wondheling betreft gaat het nog steeds goed. Ik was wel even van mijn melk toen Heidi deze ochtend het verband wilde weghalen. Ihor werd erbij geroepen en hij scheurde het er zonder dralen af.
Ik snapte er niets van. Eet ik nu al bijna een week smakeloze restenarme voeding omdat het verband zeven dagen zou kunnen blijven zitten, en hopla, drie dagen later wordt het er zonder blozen afgerukt. Als ik hem er op aanspreek zegt hij dat het beter is zo. Ik kan wel een lavement doen, als ik wil. Dat heb ik me geen twee keer laten zeggen, met een heerlijke douche er achteraan.
Heidi heeft een congres de rest van de week, dus ik begrijp dat ze wilde zien hoe de wonde er voor staat. Ihor is er de hele volgende week niet. Ik ben al blij dat ze niet allebei tegelijk afwezig zijn.
En ach, eerlijk gezegd, het eten dat ik eerder kreeg was niet echt lekkerder. Ik laat het los.
Vrijdag wordt de wonde opnieuw geëvalueerd.
