Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje.
De kinesiste kwam met een origineel idee voor de transfer met de tillift. Jammer genoeg werkte het niet. Het kwam er op neer het stuk tildoek aan de rechterkant onder niet te gebruiken, zodat de rechter bil niet belast wordt, en ter vervanging met een los doek het bovenbeen mee te tillen. In de praktijk gleed mijn lichaam bij het hijsen onontkoombaar omlaag door de opening.
Het werd uiteindelijk weer heffen met zijn tweeën.
Een klein half uurtje heb ik opgezeten en oefeningen gedaan bij de ergo. Heerlijk na al die tijd liggen. Ik heb wel wat spullen bij om te oefenen in bed, maar dat is niet vergelijkbaar.
In het weekend krijg je geen ergo. Ik wilde toch graag in de rolstoel. Ik weet dat de verpleging opziet tegen het heffen en ik snap wel dat ze hun rug willen sparen, maar ik weeg echt geen ton, en er is tot nu geen alternatief. Toen Willem er ‘s avonds was is het gelukt om een transfer te forceren.
Bij de transfer terug vroegen ze me of ik al wist dat het plan was om met het me opzetten te wachten op een nieuw tilsysteem dat niet draagt op de billen. Toen brak mijn klomp. Ik had gesuggereerd aan de ergotherapeute om het systeem dat ik voor thuis besteld heb een maand op proef te vragen. Dat staat nu genoteerd in het dossier en het wordt gebruikt als paraplu, om het probleem te verdagen en ondertussen niets te moeten aanpakken. Wel, ik ga niet wachten op een systeem dat misschien nooit of te laat geleverd wordt. Wat doe ik hier anders op deze afdeling? Gelukkig zijn de ergotherapeuten ondernemender.
Vanochtend werd ik vertroeteld door verpleger Ming die mijn haar een wasbeurt in bed gegeven heeft, met shampoo (gebietst bij de buurman, want ik doe al anderhalf jaar niet meer aan shampoo) en haardroger achteraf. Heerlijk! Omdat hij vond dat ik toch moest kunnen opzitten heeft hij een collega van de afdeling hiernaast gevraagd om te assisteren met de transfer naar de rolstoel. Nogmaals heerlijk! Daarna heeft hij de banden van mijn rolstoel op druk gezet met de pomp die Ruth net had gebracht. Driewerf heerlijk!
Mijn zondag kan niet meer stuk.
Het is bovendien een bijzondere dag. Vandaag precies drie jaar geleden kregen we de sleutel van ons huis in Poesele.
