Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje.
De rolstoelcoaster spoedt zich naar de finish. De ultieme fase is onverwacht losgebarsten. De voorbije week is de huid van de rand naar het centrum van de wonde gegroeid met een indrukwekkende voortgang. Dit zijn geen weke huidcelletjes meer, dit is echt vel. Op het verband van gisteren stond desolaat de afdruk van het laatste puntje dat nog niet gedicht werd.
Ik was buiten gisteren, in de rolstoel, een half uur lang en kort. Eerst in de zon op de binnenkoer, maar al gauw wilde ik de groentetuin en de boomgaard en alles zien. Mijn zintuigen knapten zowat. Ik werd overrompeld door prikkels, te overvloedig om elk moment ten volle te kunnen beleven. Het was een welkome overval die ik genietend onderging.
Dat smaakt naar meer.
Jiihaaaa!
