Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje.

Mijn darmen borrelen nog steeds.
De stoelgang zakt langzaam en gestaag. Daardoor wordt het verband vochtig en komt het los, wat de wonde kan infecteren. Een lavement zou behulpzaam kunnen zijn, maar Heidi ziet een lavement voorlopig niet zitten, en mij ook niet. Letterlijk, wel te verstaan.
Het is een lastig dilemma.

De Pico werd deze ochtend verwijderd. Die soort verbanden met vacuümpomp zijn niet bedoeld om dagelijks te vernieuwen, en het lukte niet om ze lang lekvrij te houden. Ik werd er soms ellendig van, zoals afgelopen nacht, toen de Pico plots in alarm ging en bleef, ondanks alle inspanningen. Er ligt nu iets op de wonde met een vochtwerende laag. Ik vraag om de paar uur om de plek schoon te maken en te checken.
Ihor was donderdag en gisteren op een congres. Met hem in de buurt was het misschien anders gelopen.

Het is zeer waarschijnlijk dat het nieuwe antibioticum de oorzaak is van deze situatie. Omdat het geen diarree is, is de remedie niet evident. Ik let op hetgeen ik wel of niet eet en hoop dat het helpt.

Ik hou me sterk omdat ik hoor dat de wonde zo goed als droog is en er goed uit ziet.