De CT-scan van vorige woensdag heeft getoond dat de diameters van de aorta
stabiel blijven. Die jaarlijkse controle is nodig omdat de slagader abdominaal en
verder omlaag tot in het linker been nog steeds gescheurd is vanbinnen.
Abdominaal betekent met betrekking tot de buik, dus daar waar de aftakkingen
naar de organen zich bevinden. Omdat het herstellen van die zone een complexe
operatie is, wordt alleen ingegrepen als het nodig zou blijken
Ik vind het altijd wel een beetje spannend, die check-up en
het is een opluchting als de resultaten gunstig zijn.
Voor mijn eerste afspraak met plastische chirurgie was ik op donderdag in Aalst. Ik werd
er ontvangen door een ijverige verpleger die zich voorgenomen heeft het naadje van de
kous te willen weten over decubitus. Geen conferentie, congres of opleiding
slaat hij over. Zoals ik al wist gaat het om druk-, schuif- of wrijfkrachten,
maar ook ‘het klimaat’, waarmee externe omstandigheden als bvb. zweten bedoeld
worden, zou een rol spelen. Hij vond het er goed uit zien, stelde voor om
verder te gaan met het ‘Mepilex Border’ verband als bumper en dan over te gaan
op een beschermende zalf, Cavilon, die een soort tweede huid vormt. Een flinke ontlastende pauze is aangeraden, liefst vaker, maar minstens eenmaal per dag en als het echt niet anders kan, een Mepilex Border ter preventie. Plastische
chirurgie is compleet niet aan de orde, dat was ook het oordeel van de chirurg
die nog even langskwam.
Al bij al klinkt deze behandeling tamelijk bemoedigend
én haalbaar.
De volgende dag kreeg ik een heel ander verhaal, in het UZ Leuven.
De arts onderbrak mijn verhaal halverwege met een lomp: “Ja, dat is zo als je parapleeg
bent, langer dan 2 uur onafgebroken zitten mag je dan niet meer” en “we kunnen
wel een nieuw vel plaatsen maar dat zal niets aan de situatie veranderen” en “ja
wij hebben daar spieren, gij niet, niet eens vet” en “Denk maar niet dat die
zalfjes gaan helpen, integendeel”. Ik weet dat er inhoudelijk een waarheid
schuilt in haar gedachtegang maar ik kreeg op dat moment een absolute degout en
boosheid, vooral door de toon en de manier waarop ze het zei, denk ik.
Misschien hield ze daarom voldoende afstand.
De rest van de dag voelde ik me moedeloos en troosteloos.
Pas tegen de avond had ik mezelf weer min of meer bij mekaar geharkt en de
volgende dag wist ik het. Ik ga goed voor mezelf zorgen en dat betekent: niet ten
koste van mezelf. Ik ga deze kwestie nog verder uitspitten en mijn weg vinden, luisterend
naar en vertrouwend op mijn lichaam en de mogelijkheden.
Eigenkrachtig, niet eigenwijs.
Het pad van de wijsheid is bochtig en hobbelig.
