Rolstoeien

Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje

4 november

Ik bevind me ergens rond het dieptepunt, letterlijk en figuurlijk. Huilen en lachen. Het wondje is wonde geworden, dieper en groter. Het goede er aan is dat zich nu niets meer verbergt. Het vuil moet er uit nu en dan wordt het alleen maar beter. Mentaal ook. Ik durf zelfs al te geloven dat het dieptepunt, het kantelpunt voorbij is.
Vanochtend kwam ik op consult bij de chirurge in Jan Palfijn. Ik lig daar nu op een kamer.  Het plan is dat ik straks een vacuüm behandeling (VAC therapie) op de wonde krijg, tot donderdag, zodat de wonde sneller geneest. Donderdagavond zou het opnieuw dichtgenaaid worden. Daarna word ik op een speciale matras gelegd om de wonde in optimale omstandigheden te laten helen. De eerste week mag ik hoegenaamd niet zitten en ik moet in het begin  vooral veel op mijn buik liggen. Dat vind ik niet aangenaam, bah. Als alles goed gaat laten ze me over twee weken vrij.

Ruth is net langs gekomen met heel veel liefde en kleren en boeken en lekkers en zo. 

Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje

31 oktober 2019

Ik heb voor de zoveelste keer in negen jaar een open wondje op dezelfde plaats, namelijk op het rechter zitbeen. Het begon eind april en ik heb systematisch al mijn vakantieplannen moeten herzien, of beter gezegd, laten varen. Als ik mijn fiets niet had gehad om elke dag anderhalf uur uit te waaien was ik gek of depressief geworden.

Na 22 weken sukkelen en voornamelijk liggen met een wondje niet groter dan de bovenkant van een pink, werd er dan toch een oplossing voorgesteld met plastische chirurgie.  Vorige week maandag werd ik geopereerd en werd er een flapje huid over de wonde genaaid. Ik mocht een week lang absoluut niet zitten.  Maar ik kreeg koorts en de wonde werd slechter. Gisteren ging ik op consult bij de chirurge.
Er zitten twee beesten in de wonde.  Die zaten er ook al voor de operatie.  Ze werden ontdekt via de kweek van een wondstaal bij de operatie.  De bacteriën zijn hoogstwaarschijnlijk de reden dat het wondje al die tijd niet  dicht wilde. Gevolg is een  giga ontsteking en twee soorten antibiotica omdat een van de bacteriën resistent is voor breedspectrum. Dus de draadjes moesten er uit om de etter te lozen en over twee weken als het goed gaat opnieuw te hechten. Ik heb op zijn minst nog drie liggende weken voor de boeg.  ‘t Is kak. Maar het komt goed.