Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje
7 november 2019
Happy Sunday.
Wat een zalige nacht. De buurman ging ‘s middags al naar huis, en Joe en Pico lieten zich amper horen. De zeldzame momenten dat ik wakker werd waren zelfs een plezier, in een oase van rust. Oef.
Ik ben zo blij met de Discman. Voor de buiklig zijn de luisterspelen de max, en het maakt dat ik vaak langer dan een uur op mijn buik lig. Schuddebuiken lukt me nog niet in die positie.
Ihor komt morgenvroeg de Pico verwijderen. Dat is goed nieuws, want hij was eerst zinnens om me met de Pico naar huis te sturen.
Naar huis… het staat nog steeds voor dinsdag gepland.
Ihor.
Ihor is Oekraïner. Je spreekt het uit als Igor in het Westvlaams. In Oekraïne was hij arts. Hij was daar, naar verluidt, ook actief als dokter in een oorlog met Rusland. Misschien die om de Krim in 2014? De welgestelde Russen wilden toen hun datsja veilig stellen. Zijn diploma wordt niet erkend in België, waardoor hij hier gedegradeerd werd tot verpleger. Hij volgt al jaren opleiding in de wondzorg en werkt als expert in dit ziekenhuis. Daarnaast heeft hij een eigen praktijk in Destelbergen. Een collega fanfarist van Ruth die in dit ziekenhuis werkt gaf me zijn nummer door. Ik ben een drietal weken door hem begeleid geweest en toen het resultaat uitbleef stelde hij de plastische chirurgie voor. Hij werkt nauw samen met de chirurge hier, en drie dagen later was ik geopereerd. Zonder Ihor was deze ingreep niet mogelijk geweest. Dank je, Ihor.
