Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje
26 november 2019
Dezelfde verpleegster die eergisteren vond dat de wonde er zo lelijk uitzag, zei gisteren, notabene na vier transfers en bijna een uur op de wc zitten, dat het er best wel goed bij stond. Serieus?!
Ik voelde me als een jojo, tollend in het onzekere.
Daarnet was Ihor hier, en ook iemand van de thuisverpleging. Er zat onderhuids wat necrose en een melanoom die Ihor vakkundig verwijderde. Daarom werd er opnieuw een vacuümverband aangebracht en een pompje aangesloten. Dit keer is het geen Pico, maar een mechanisch systeem. In deze fase geeft dat voldoende zuigkracht. Als het goed is kan de pomp zaterdag al verwijderd worden, samen met de andere helft van de nieten. Ik word er blij van als ik merk dat er competent en doelgericht gewerkt wordt.
En…ik mag het zitten in de rolstoel opbouwen. Joepie!
Op naar zaterdag.
