Rolstoelcoaster handelt over de finale strijd met het recidive zitwondje.
Ik weet niet goed of ik blij moet zijn met het nieuws van vandaag. In het geheel bekeken is de huidflap mooi hersteld. De chirurge vermoedt dat er toch ergens bloed onder die flap zat dat infecteerde, en waardoor er hechtingen losgekomen zijn. Het zou goed kunnen dat ook de bloedverdunners die ik gebruik daar een grote rol in spelen.
Het plan is om een VAC aan te sluiten. Dat is ook een soort vacuümpomp, alleen heeft deze een externe opvang voor wondvocht en/of bloed. Als de bloedtesten van vandaag ok zijn, zou Ihor dat systeem morgen al bevestigen. Omdat het vocht wordt afgezogen dient het verband slechts om de 5 ä 6 dagen ververst te worden. Daar ben ik wel blij om,want we hebben gepland om er na de kerstdagen een weekje op uit te gaan met vrienden. Mooi is dat het waarschijnlijk wel zal kunnen doorgaan zonder veel extra organisatie voor verzorging.
Wat me niet zo blij maakt is dat er pas na nieuwjaar bekeken gaat worden hoe het verder moet. Het idee is om ondertussen de open stukken op te laten groeien en dan pas te beslissen of en hoe er chirurgisch ingegrepen moet worden. En dan moet dat ook weer genezen.
Je leest het, ik ben nog niet jarig met de wonde.
Het betere nieuws van de dag is dat ik de altererende matras van mijn bed gegooid heb. Ik heb Ihor kunnen overtuigen dat het me meer kwaad dan goed doet. Elke beweging op die matras kostte me extreem veel moeite, mijn schouders zijn daardoor pijnlujk overspannen, en de transfers ronduit gevaarlijk. Misschien dat het weer gebruikt moet worden na de chirurgische ingreep, maar zover zijn we nog niet.
Nog goed nieuws is dat ik me laten helpen heb bij elke transfer van en naar het ziekenhuis. Ik had een fijne maat mee die me zelfs bijstond om op en zijwaarts gedraaid, en af de smalle verzorgingstafel te geraken.
